“Seksueel geweld”

“Ik ben verkracht op een schoolfeest. Op dat moment heb ik er niets mee gedaan. Ik was in shock en ik snapte ook niet goed wat er was gebeurd. De dader zat gewoon bij mij op school. We hebben elkaar na die avond niet meer gesproken. Vanaf die avond gingen er op school verhalen over mij rond. Mede hierdoor kreeg ik meer en meer het idee dat ik het zelf had veroorzaakt. Ik durfde het in het begin aan niemand te vertellen. Ik begon te geloven dat het oké was en ik was mijn grenzen eigenlijk volledig kwijt.

Bij verkrachting had ik het idee dat het om iemand gaat in een lange jas, die je van je fiets aftrekt en de bosjes in sleurt. Hoe stom het ook klinkt, ik ben door de #MeToo beweging gaan inzien dat seks tegen je wil door bekenden vaker voorkomt.

Ik was erg bang voor de reacties van vriendinnen. Ik hoor nu van lotgenoten dat er bij hen mensen waren die hun verhalen niet geloofden. Velen van hen zijn hun vrienden verloren. Na acht jaar heb ik besloten om aangifte te doen. Er werd mij toen gevraagd of ik dit hem en zijn familie wilde aandoen, en of ik wel doorhad wat voor impact dit zou hebben. Ik heb uiteindelijk besloten de aangifte door te zetten. Er is maar een kleine kans dat het tot een veroordeling leidt, maar ik ben er nu sterk genoeg voor. Ik wil niet dat hij denkt dat het oké is wat hij toen heeft gedaan.

Ik vind het belangrijk om anderen in dezelfde situatie te helpen. De behoefte om iets met mijn verhaal te doen, is voor mij een drijfveer geweest en is nog steeds erg belangrijk voor mij. Met mijn sportieve achtergrond is het mij gelukt om een bij een stichting een zelfverdedigingscursus op te zetten voor vrouwen die ook te maken hebben gehad met seksueel geweld.”