‘Op tenen lopen’

Ik ben altijd moe en het voelt alsof alles te veel is.

Ik was altijd laat klaar op school, kan lastig leren en ben langzaam in alles wat ik doe. Daarbij ben ik snel overprikkeld en hypergevoelig. Doordat ik het niet allemaal goed kan verwerken ligt een depressie altijd op de loer. Als jongste van het gezin werd ik nooit serieus genomen en door mijn familie en omgeving werd ik weggezet als ‘aansteller’.

Maar toen maakte ik op mijn vijftigste een nare val en werd ik onderzocht door een neuroloog. En ben gediagnosticeerd met een hersenafwijking. Of het aangeboren of niet-aangeboren is, is nog niet duidelijk. Maar sindsdien weet ik wat mij mankeert en heb ik niet langer het gevoel dat ik op mijn tenen moet lopen. Want jarenlang heb ik extra hard gewerkt, extra mijn best gedaan, om maar te compenseren wat eigenlijk niet te compenseren viel.

Ik ben nu in elk geval blij met een diagnose!