‘Depressief’

Vanaf mijn vijftiende begon ik het leven moeilijker te vinden.

Door negatieve gedachten, angstgevoelens en een hoge mate van perfectionisme raakte ik in een chronische depressie. Wanneer ik depressief ben is het alsof de wereld beter af is zonder mij. Op momenten vind ik het leven dan zo moeilijk dat ik niet meer wil leven.

Ik snap dan niet meer waarom mensen van mij houden, mij leuk vinden, of waarom ze mij zouden willen helpen. Het voelt net alsof alles zijn kleur verliest. Wat begint als onschuldige, negatieve gedachten wordt uiteindelijk de enige waarheid. Ik voel me op die momenten schuldig, want ik kan voor niemand klaar staan. Sterker nog, je doet je naasten verdriet door alle balletjes hoog te blijven houden. 

Ik heb vijf jaar lang in therapie gezeten voor deze problemen. Zo’n depressie zit diep gegrond. Depressie is voor mij leven met een gesloten toekomst. Toch blijf ik vandaag de dag positief.

Weten hoe ik ermee omga? Lees mij!