De Achterflap
‘Indo, 2e generatie’
“Ik merkte op de lagere school dat ik anders was: stiller en terughoudender dan de andere kinderen. Later, op mijn werk, liepen collega’s zo over me heen. Dit begon me steeds meer dwars te zitten en het gedrag waar ik mij als kind zo aan stoorde bij mijn vader, dat herkende ik nu bij mezelf. Ik begreep dat ik het verleden aan moest gaan en meer moest leren over mijn Indisch-Nederlandse afkomst om zo meer over mezelf te leren.
Christine begon bij haar vader: “Hij stamde af van een witte, Nederlandse man en een Indonesische vrouw. Dit betekende dat zij niet bij de Nederlanders hoorden, maar ook niet bij de Indonesiërs. Ze behoorden tot een soort tussengroep. Eigenlijk hoorden ze nergens bij. Maar ze wilden graag bij de Nederlandse status horen. Ze pasten zich aan, gingen naar Nederlandse katholieke scholen en werkten in middenklasse posities voor de vaak Nederlandse bedrijven. Een positie die met de tijd alleen maar verslechterde. Christines vader ontwikkelde zich tot een zwijgzame man, omringd door een dikke muur. “Ik kreeg moeilijk contact met hem. Als kind voelde ik al zijn pijn.”
Christine merkte dat zij nog veel vragen had over het leven van haar vader en is dit gaan onderzoeken. “Dat was heel helend. Uiteindelijk werd dat een zoektocht van zeven jaar. Het leven moet voor hem heel zwaar zijn geweest. Hoe ze meegenomen waren naar de kampen, als vee in vrachtwagens.”
Ook is ze maar liefst vijf keer naar Indonesië gegaan. Ze maakte dezelfde reis die hij als jonge man heeft gemaakt en trad zo in zijn voetsporen. “Onderweg bezocht ik de plekken die hij gezien had. Ook ontmoette ik familie van ons die daar nog woonde. Ook dit was helend, want hierdoor ging mijn vader ook meer praten over het verleden.”
Christine schreef uiteindelijk een boek over het leven van haar vader. “Ik wilde opschrijven wat recht uit de mond komt van iemand die dit alles heeft meegemaakt, hoe dat nu écht was voor mijn vader. Zo zal ons nageslacht ook begrijpen waar wij vandaan komen en welke trauma’s we met ons meebrengen.”
“Zelf heb ik zelf geleerd dat ik meer mijn stem moest laten horen, al blijft het lastig voor mij. Ik lijk toch ook voor een deel op mijn vader!”
Als levend boek bij Living Library wil Christine haar lezers graag laten inzien hoe het leven in Nederlands-Indië was, wanneer je én niet Nederlands was én niet Indisch was. “Als je ertussen valt en niet geaccepteerd wordt. En dat de gevolgen hiervan generaties lang blijven bestaan.”
Want wat doet het met een mens als je nergens bij hoort, geen bestaansrecht hebt en geen eigen cultuur? Door het Indisch Nederlandse zwijgen weten Nederlanders daar eigenlijk heel weinig over.”
Auteur: Eva Alkema